U nos w dōma to nawet pasowało, bo my sie ôba ze bracikiym porodzili bez lato, skuli tego zaroz mi to niy podpadło! Wiyncy za to mie interesowało, skōnd tyn boczōń te dziecka broł? A sam to mi nojwiyncy starka nabojała. Godała, że kożde dzieciōntko sklodo sie ze duszyczki i maluśkigo ciałka i dziepiyro jak te dwie rzeczy przidōm do kupy, mōmy maluśkigo czowieka! Bezmała te maluśki duszyczki miyszkały we niebie ze aniołkami i jako te aniołki miały tyż maluśki krzidełka. Bezto jak prziszoł jejich czas, mogły se polecieć nad stow, kaj pływały taki maluśki ciałka i jedno se mōgły ôbrać, a potym na tyn stow przileciały boczōnie i kożdy jedno dzieciōntko chycił za pieluszka i zanios mamulce. To je niby proste, ale jo dycki bōła ciekawo keryndy tyn boczōń ze tym malikiym do tyj chalpy wloz? Starka kwilka pomyślała a padała, że spuścił ônygo bez kōmin, a mamulce zaklupoł potym dziōbym na ôkno, że malik je już w dōma! Trwało to tak do czasu, aż sie narodziył mōj kuzyn Kubuś. Jego mamulka dała mi go yno troszka na klinie potrzimać, bo ôn bōł fest ciynżki. Bezto jo sie zaroz spytała swoji omy, wiela go boczōni niōsło, a ôna ôdpedziała, że yno jedyn. A jo przeca miesiōnc pryndzy widziała ze bliska boczōniōw na Hulokach, jak sie rychtowały do lotōw do Afryki.
I ône mi się wcale a wcale taki mocne niy zdały! Wtynczos prziszło mi do gowy, że możnej mie starsi robiōm za błozna?! Padałach to jednej kamratce ze placu, a ôna sie sy mie wyśmioła, bo jeji starka godała, że dziecka idzie znojś we kapuście, jak rośnie na polu. Jednako ône ze siostrōm narodziły sie bez zima i mamulka musiala ich szukać we beczce ze kapustōm!
– Niy jydz tyj kwaśnej kapusty, bo te maliki do ni srajōm a sikajōm, br! – poszeptała dziołcha, a sie ôtrzynsła. A jo potym bez cołki tydziyń myślałach nad tym, co je richtik prowda: eli to co godała moja starka, abo to coch słyszała ôd tyj kamratki? Dziepiyro, jak żech poszła s tym ku tatulkowi, ōn mi padoł, że dziecka sie rodzōm i to mi musiało styknōnć na dłōgo!
Komentarze